زیست پالایی یک فناوری نوآورانه و امیدبخش در دسترس جهت حذف فلزات سنگین و بازیابی فلزات سنگین در زمین ها و آب های آلوده شده است. از آن جا که میکروارگانیسم ها استراتژی های مختلفی برای خود زیستگاه های آلوده شده به فلزات سنگین را توسعه داده اند، این موجودات زنده به توسعه و اتخاذ سازوکار های پالایش های مختلف از جمله جذب، تجمع، زیست دگرگونی و كانیسازی زیستی شناخته شده اند. جذب فلزات سنگین توسط سلول های میکروبی در نتیجه مکانیسمهای جذب زیستی و تجمع زیستی است. آب و غذایی که مصرف می کنیم اغلب به فلزات شیمیایی و سنگین از قبیل مس، نیکل، روی، سرب، کادمیوم، آرسنیک، کرم و جیوه آلوده شدهاند که عامل ایجاد بیماریهای بسیاری هستند. بسیاری از مطالعات اثبات کرده است که میکروب ها توانایی حذف فلزات سنگین از خاکهای آلوده شده را دارند. در بین باقی آن ها تعدادی از میکروارگانیسم هایی که نقش بزرگی در زیست پالایی فلزات سنگین بازی می کنند عبارتند از: گونه های پسودوموناس ((Pseudomonas spp کورینه باکتریوم (Corynebacterium spp)، باسیلوس (Bacillus spp) ارتروباکتر، Arthrobacter spp)) آلکالیجنس (Alcaligenes spp)، ردوکوکوس ((Rhodococcus spp، فلاووباکتریوم (Flavobacterium)، متانوجنس، نوکاردیا (Nocardia spp (، ازتوباکتر (Azetobacter spp)، آسپرژیلوس نیجر Aspergilusniger) (، متوسینوس,( Methosinus فورمییومووالدریوم (Phormidiumvalderium) و ..., هستند.
پرونده مقاله