آیا نظامی‌سازی منجر به آلودگی هوا می‌شود؟ آزمون فرضیه اسلحه در مقابل آب‌وهوا برای کشورهای منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (منا)
محورهای موضوعی : environmental economy
1 - دانش آموخته دکتری اقتصاد بخش عمومی دانشگاه لرستان
کلید واژه: نظامی‌سازی, آلودگی هوا, مدل STIRPAT, رگرسیون پانل کوانتایل, کشورهای منا.,
چکیده مقاله :
بر اساس نظریه یورگنسون و همکاران (2023) تحت عنوان فرضیه اسلحه در مقابل آب‌وهوا، نظامی‌سازی می‌تواند منجر به آلودگی هوا شود. در این راستا، هدف اصلی پژوهش حاضر آزمون این فرضیه و پاسخ به این سؤال است که آیا نظامی‌سازی به افزایش انتشار CO2 در کشورهای منطقه مناطی سال‌های 2022-2000 منجر شده است؟ و این‌که با توجه به پاسخ این سؤال، کشورهای این منطقه بایستی در آینده چه سیاست محیط‌زیستی مناسبی را در قبال موضوع نظامی‌سازی در پیش گیرند؟ روش تحقیق، توصیفی تحلیلی است که در قسمت توصیف از روش اسنادی استفاده شده و بخش تحلیل متکی بر مفاهیم اقتصادسنجی است. به این منظور این مقاله با به‌کارگیری یک مدل STIRPAT در زمینه عوامل مؤثر بر تخریب محیط‌زیست و آزمون تجربی آن از طریق روش رگرسیون پانل کوانتایل با استفاده از داده‌های 16 کشور منطقه منا (شامل ایران) رابطه بین شاخص جهانی نظامی‌سازی و انتشار CO2 را بررسی می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که نظامی‌سازی در کوانتایل‌های پایین (کمتر از 25th) اثر بی‌معنا و در کوانتایل‌های بیشتر از 25th، اثر مثبت و معنی‌دار بر انتشار CO2 دارد. این نتیجه به آن معناست که اثر مثبت نظامی‌سازی بر انتشار CO2 در کشورهای منطقه منا که از سطح آلودگی هوای کمتری برخوردارند (بر خلاف کشورها با آلودگی سطح بالا)، نمود پیدا نمی‌کند. با توجه به این‌که امکان کاهش در سطح نظامی‌سازی به‌دلیل مسائل امنیتی ممکن است برای بیشتر کشورهای منطقه منا نامطلوب و ناممکن باشد؛ بنابراین کشورهایی که با سطوح بالای آلودگی هوا در این منطقه مواجه هستند (مانند کشور ایران)، بایستی در آینده از فناوری‌های نوین، تحقیق و توسعه و منابع انرژی پاک‌تر در فعالیت‌های نظامی خود به‌منظور مقابله با تغییرات آب‌وهوایی استفاده کنند.
According to the "arms versus climate" hypothesis proposed by Jorgenson et al. (2023), militarization can contribute to air pollution. In this context, the main objective of the present study is to test this hypothesis and answer the question: Has militarization led to an increase in CO₂ emissions in MENA countries during the period 2000–2022? Furthermore, based on the answer to this question, what appropriate environmental policies should countries in this region adopt regarding militarization in the future?.The research method is descriptive-analytical: the descriptive part is based on the documentary method, and the analytical part relies on econometric concepts. For this purpose, using a STIRPAT model to analyze factors influencing environmental degradation, this study examines the relationship between the Global Militarization Index and CO₂ emissions through empirical testing via the quantile panel regression method, using data from 16 MENA countries (including Iran).The results reveal that militarization has an insignificant effect on CO₂ emissions in lower quantiles (below the 25th percentile), but a significant and positive effect in higher quantiles (above the 25th percentile). This finding indicates that the positive impact of militarization on CO₂ emissions is not evident in MENA countries with lower air pollution levels, unlike countries with higher pollution levels.
Given that reducing militarization levels due to security concerns may be undesirable or unfeasible for many countries in the MENA region, those facing high levels of air pollution (such as Iran) should in the future utilize new technologies, invest in research and development, and adopt cleaner energy sources in their military activities to address climate change challenges.